فضای سنگین و دودبار توی اتاقــــــم

من چیم؟ من کیم؟ من همان کلاغ سیاهم

من چای گم شده ریخته توی لیوانـــــم

من همانم که به این زندگی نالانــــم

چربی دستم ورقص خودکارم روی این دفـتر

مینویسم از خودم که بازشدم بدتر از بدتر

شرم یک نگاه زیر چشم و لبخنـــــــــد

دنیا شده بازی برایم تو هم به ریشم بـخند

یک حوله خیسم که روی شوفاژ غلــتیـــده

مثل ترس بچه ای که توی خوابش ترسیده

فندک و سیگار روشن میشـود از مـــن

و درد شلاق و سیلی روی ایــن تــن

چیزی بود به اسم زندگی که گفتند کردنیست

دیدم و حس کردم هر آن چیزی بود که نیست

راست میگفتند سهم ما سیلی و فحش و فریاد است

منم آنم وآنها که داد بر بـــــاد اســـــت

از سکوت و فریاد و رقص خــودکـــارم

به تیزی خنجری که از پشت خود به خــود دارم

مثل وحشت از یک گرگ هاری هســـــتم

از ترس و اضطراب جاری از فکرم روی این دستم

کمدم پر از کتاب و کتابم پر از من گشــته

دلم پوچ و خالی درست مثل یک دشــــــته

سرم کوبیده به طاق این دیـــوار

منم سفتی فیلتر سوخته ی این ســـیـــگار

می سپارم دل به دریا،بی خیال


می شمارم لحظه ها را،بی خیال


می کشم بر دفتر نقاشی ام


نقش های زشت و زیبا،بی خیال


دوره گردی می شوم هر شب چو باد


میکنم تکرار غزل ها،بی خیال


لا به لای آن غزل ها می کشم

سرنوشت خیس خود را،بی خیال


گاه در آشفته بازار دلم


می شوم تنهای تنها،بی خیال


بی خبر از شعر پر تشویش عشق


می کنم خود را تماشا بی خیال


گاه می سازم برای روح خود


نردبانی تا ثریا،بی خیال


گاه از ترس نبود مصرعی


می زنم عمری تقلا،بی خیال


بی خیالم با خود اما با تو من


حرف هایی دارم اما...بی خیال

این مکانِ زیبا نه آمریکاس و نه اروپا
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
اینجا بندر انزلی ایـــــــــــــــــــــــــــرانِـــــــــــــــه ♥